Marco heeft de laatste hand gelegd aan de muur om het terrein. Die kan voorlopig niks doen hier dus die gaat even een andere klus tussendoor doen.

Zodra ik klaar ben met de fundering bel ik hem en gaan we weer vrolijk verder.

Vandaag is het mannetje met het schepje weer geweest.
Twee weken geleden was hij er om het terrein een beetje vlak te maken. Deze keer niet.
Hij heeft de hele dag stevig doorgewerkt en het resultaat mag er zijn. De complete fundering voor het huis is uitgegraven.
De toplaag, zo’n 20 cm, ging eigenlijk wel gemakkelijk maar alles wat daaronder zit is puur graniet. Bikkel en bikkelhard dus.

Slechts op één punt is het niet helemaal goed gekomen. Precies op de plek waar de middelste kolom  van de poch moet komen zat net onder het oppervlak een enorm rotsblok dat onmogelijk uit de grond gehaald kon worden. Stuk maken was ook geen optie met de machine die hij vandaag bij zich had.
Ik heb even nagevraagd bij Rik en bij Joost. Beiden zeggen; gewoon laten zitten en de kolom op de kei zetten.
Dus dat doe ik dan maar.

Maandag of dinsdag wordt het bewapeningsijzer gebracht en dan pak ik mijn carrière als betonvlechter (zie 4 juni) weer op.
Het zou fijn zijn als dat komende week allemaal klaar is zodat ik volgende week de DOW inspecteur weer kan laten komen om te keuren en daarna Atco kan bellen voor weer een vrachtwagentje beton.

Nou. Dat was een erg korte update.
Daarom maar even een ander meemaakseltje van de laatste tijd.

In mijn huisje op San Fuego breng ik de meeste avonden door in mijn slaapkamer omdat dat de enige ruimte is met “contact met buiten” en min of meer fatsoenlijk internet.
Ik kijk dan een film., lees wat en ga vroeg slapen  omdat ik weet dat de wekker om 5 uur weer gaat.

Een paar weken geleden zag ik in mijn ooghoek een beweging van buiten, door mijn slaapkamer naar de keuken / woonkamer.
Voordat ik op kon staan om te gaan kijken wat dat was kwam de beweging weer naar mijn slaapkamer. Fladderde een rondje boven mijn bed en vertrok weer naar buiten.
Een vleermuisje.
Mijn eerste reactie was Huh?????? Da wil ik nie!!!
Maar stiekem vond ik het eigenlijk ook wel een beetje leuk.

Een paar avonden later kwam hij weer op bezoek. Deed hetzelfde rondje slaapkamer – keuken – woonkamer – keuken – slaapkamer (met rondje bed) en vertrok weer.
De avonden daarna kwam hij steeds weer even langs. Soms maakte hij zelfs 2 rondjes.
Ik genoot er telkens meer van en woensdagavond begroette ik hem dan ook met “Bon noch vriendje”.
Sindsdien is ie niet meer geweest. 

Vleermuisjes zitten blijkbaar niet te wachten op mensenvriendschap.